Sprawozdanie GIODO za 2011 rok.

Sprawozdania Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych stanowią doskonałe źródło wiedzy dla osób zajmujących się ochroną danych. Warto przyjrzeć się, na co zwracają uwagę kontrolerzy GIODO w 2011 roku.

Postanowiłem zamieścić poniżej moje, jak najbardziej subiektywne, zestawienie zagadnień i błędów Administratorów danych, wskazywanych w sprawozdaniu GIODO za 2011 rok.

Biorąc pod uwagę ilość realizowanych zadań, poziom zatrudnienia w Biurze GIODO wydaje się umiarkowany. Jeżeli spojrzeć na średnią płacę, też nie jest ona powalająca.

W 2011 roku przeprowadzono 199 kontroli w tym

  • 21 w podmiotach należących do administracji publicznej,
  • 10 kontroli przetwarzania danych w KSI,
  • 15 kontroli w podmiotach świadczących usługi doradztwa podatkowego i finansowego,
  • 5 kontroli podmiotach świadczących usługi w obszarze służby zdrowia,
  • 17 kontroli w sektorze agencji pracy,
  • 14 kontroli w podmiotach zajmujących się organizacją imprez masowych na stadionach,
  • 10 kontroli u operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych,
  • 12 przedszkoli,
  • 95 innych podmiotów

Ważniejsze problemy:

  • Zlecenie podmiotowi prywatnemu przetwarzania danych z fotoradarów i wypełniania kart rejestracyjnych. Przekazanie takich danych jest możliwe dla wykonywania czynności z zakresu obsługi administracyjno-technicznej, jednak nie czynności zastrzeżonych dla Straży Gminnej.
  • Przetwarzanie danych w zakresie nieadekwatnym do celu przetwarzania – np. przetwarzanie nr PESEL potencjalnych klientów w celu przedstawienia tym osobom oferty
  • przetwarzaniu danych osobowych z naruszeniem art. 22¹ Kodeksu pracy – osoby aplikujące na stanowiska kierownicze w podmiocie były poddawane badaniu którego celem było zbadanie roli i hierarchii postaw pracownika/kandydata w miejscu pracy.
  • Najczęściej występującymi uchybieniami stwierdzonymi podczas kontroli było niezapewnienie, aby systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych umożliwiały odnotowanie daty pierwszego wprowadzenia danych do systemu oraz identyfikatora użytkownika wprowadzającego te dane
  • Przechowywanie danych w plikach, do których dostęp mieli wszyscy użytkownicy.
  • Szpital nie sprawował kontroli nad przechowywaniem i zabezpieczeniem zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy wystawionych pacjentom szpitala twierdząc, że obowiązek w tym zakresie spoczywa na lekarzach, którzy je wystawili.
  • Wskazano, że zwolnienie wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 5 ustawy o ochronie danych osobowych (Z obowiązku rejestracji zbioru danych zwolnieni są administratorzy danych dotyczących osób korzystających z ich usług medycznych, obsługi notarialnej, adwokackiej, radcy prawnego, rzecznika patentowego, doradcy podatkowego lub biegłego rewidenta.) dotyczy podmiotów które samodzielnie świadczą te usługi.
  • Niedopełnianie obowiązków informacyjnych oraz błędne klauzule zgody na przetwarzanie danych osobowych w agencjach pośrednictwa pracy. Brak informacji o odbiorcach danych.
  • Brak umów powierzenia z dostawcą usług hostingowych.
  • Nieadekwatny zakres danych zbieranych od kandydatów do pracy (informacje o niekaralności dla pracowników zatrudnionych na stanowisku montera lub spawacza).
  • Niezabezpieczanie za pomocą środków ochrony kryptograficznej, danych osobowych, podczas ich przesyłania poprzez sieć publiczną.
  • Błędy w prowadzonej przez administratorów danych dokumentacji opisującej sposób przetwarzania danych osobowych oraz środki techniczne i organizacyjne zapewniające ochronę przetwarzanych danych osobowych, polegające na niezawarciu w niej wszystkich elementów określonych w § 4 i § 5 rozporządzenia.
  • Niespełnianie przez systemy informatyczne wymogów nakładanych przez § 7 rozporządzenia.
  • Niestosowanie środków ochrony kryptograficznej podczas przesyłania danych przez sieć publiczną.
  • Braki w prowadzonej dokumentacji, w tym brak opisu struktury zbiorów danych.
  • Zbyt długie przechowywanie danych retencyjnych, ze względu na przyjętą politykę tworzenia kopii bezpieczeństwa.
  • Na karcie przedszkolaka bywają przetwarzane dane nieadekwatne w stosunku do celu przetwarzania.
  • Zgoda na objęcie dziecka opieką medyczną nie może być rozumiana jako zgoda na przetwarzanie danych o jego stanie zdrowia.
  • „(…)GIODO wydał także decyzję nakazującą Narodowemu Funduszowi Zdrowia udostępnienie oddziałowi kardiochirurgii uniwersytetu medycznego, danych osobowych w zakresie daty i przyczyny hospitalizacji po wypisie z tego oddziału (zwłaszcza wszystkich postaci choroby wieńcowej, udaru mózgu, migotania przedsionków, cukrzycy) oraz wykonania procedur rewaskularyzacji przezskórnej (z lub bez implantacji stentu) oraz pomostowania aortalno-wieńcowego dotyczących powtórnych hospitalizacji chorych, osób uprzednio leczonych w ww. oddziale.
    W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ stwierdził, iż okoliczność, że art. 188 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych wskazywał cele, w jakich NFZ mógł przetwarzać dane osobowe ubezpieczonych, nie wykluczała legalności udostępnienia danych w celu prowadzenia badań naukowych w sytuacji, gdy publikowanie wyników badań naukowych nastąpi w sposób uniemożliwiający identyfikację osób, których dane zostaną udostępnione, bowiem przesłanką legalizującą takie udostępnienie będzie art. 27 ust. 2 pkt 9 ustawy o ochronie danych osobowych.”
  • Brak aktualizacji przez baki informacji w bazie Biura Informacji Kredytowej S.A.
  • Znamienne jest zdanie – „Analizując wyniki kontroli przeprowadzonych w 2011 roku należy stwierdzić, że w większości skontrolowanych podmiotów wystąpiły nieprawidłowości w procesie przetwarzania danych osobowych. Uchybienia te dotyczyły zarówno zastosowanych rozwiązań organizacyjnych, jak i aspektów technicznych.”
  • „(…)stwierdzenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uzasadnieniu do wyroku z dnia 19 maja 2011 r.83, że cyt.: „(…) Internet często pozornie, a czasami faktycznie zapewnia anonimowość jego użytkownikom. Stanowi medialne forum, na którym prezentowane są treści naruszające ludzką godność, cześć i dobre imię. Dlatego też wszędzie tam gdzie numer IP pozwala pośrednio na identyfikację konkretnej osoby fizycznej powinien on być uznany za dane osobowe w rozumieniu art. 6 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie danych osobowych. Odmienna interpretacja byłaby sprzeczna z normami konstytucyjnymi zawartymi w art. 30 i 47 Konstytucji RP (…)”. Skład sędziowski w ww. wyroku jako pierwszy jednoznacznie stwierdził, że adres IP (Internet Protocol Address) jest daną osobową.
  • Zbierania zgody na przetwarzanie danych osobowych powinno być poprzedzone dopełnieniem obowiązku informacyjnego. Klauzule obowiązku informacyjnego nie powinny być łączone ze zgodą.
  • Żądanie przesłania skanu dowodu tożsamości od osoby chcącej usunąć swoje konto w portalu randkowym.
  • Pomimo wyrażenia sprzeciwu przeciwko przetwarzaniu danych w celu marketingowym, do osób były nadal kierowane SMS-y informujące o możliwości przedłużenia umowy czy skorzystania z nowej oferty. Zdarzyło się również dołączanie oferty do przesyłanej faktury VAT.
  • Udostępnianie danych osobowych mieszkańców osobom nieupoważnionym. W tym danych wrażliwych, dotyczących stanu zdrowia, wyroków lub decyzji administracyjnych.
  • Przekazywanie przez operatora telekomunikacyjnego numerów zastrzeżonych podmiotom trzecim.
  • W sprawozdaniu umieszczono dużą ilość informacji o nakazaniu przez GIODO udostępnienia danych osobowych. Może to świadczyć o niejasności przepisów i wynikających z tego problemom administratorów danych, w tym administratorom ze sfery publicznej w ocenie, czy są zobowiązani do udostępnienia danych, czy do ich zachowania w tajemnicy.
  • Przekazywanie pracodawcom przez związki zawodowe listy wszystkich pracowników podlegających ochronie związku.
  • GIODO nakazał usunięcie adresu poczty elektronicznej, zawierającego imię i nazwisko osoby, która nie była już pracownikiem spółki. Pomimo, że adres ten był wykorzystywany jedynie do odbierania wiadomości.
  • Niedopełnianie przez administratorów obowiązku informacyjnego wynikającego z art. 24, art. 25 i art. 33 ustawy o ochronie danych osobowych.

W roku 2011 administratorzy danych wypełniając nałożony przepisami ustawy o ochronie danych osobowych obowiązek, zgłosili do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych 15643 zbiory, z czego podmioty z sektora administracji publicznej zgłosiły 10690 zbiorów, co stanowi 68 % ogólnej liczby zgłoszeń dokonanych w tym okresie, zaś podmioty z sektora prywatnego 4953 zbiory, co stanowi 32 % ogólniej liczby zgłoszonych zbiorów.

 

 

 

 

 

 

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

*

Serwis wykorzystuje pliki Cookies. <br>Korzystając z serwisu wyrażasz zgodę na używanie cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Dowiedz się więcej.

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close